تعیین شاخص اقلیم آسایش گردش‌گری استان خراسان رضوی با استفاده از GIS

زمینه و هدف: ویژگی های آب و هوایی یک منطقه، گردش­گری را تحت تاثیر قرار می دهد. همه عناصر اقلیمی در سلامتی، آسایش، تفریح مردم و جلب گردش­گری نقش دارند، ولی تاثیر برخی از عناصر اقلیمی مانند دما، رطوبت نسبی، ساعات آفتابی و سرعت باد اهمیت بیشتری دارد. ارزیابی شرایط زیست اقلیمی و شناسایی محدوده های زمانی آسایش یا عدم آسایش اقلیمی حاکم بر منطقه، پایه و اساس بسیاری از برنامه ریزی های عمرانی ناحیه­ای، به ویژه در زمینه مسایل شهری، معماری هم­ساز با اقلیم وگردش­گری است. روش بررسی: در این پژوهش با استفاده از شاخص اقلیم آسایش میسنارد[1](ET) و قابلیت نرم افزار ArcGIS در میان یابی عناصر اقلیمی، تعمیم داده های نقطه­ای به پهنه­ای و ترکیب نقشه ها، زمان ها و مکان های مساعد جهت حضور گردش­گران در استان خراسان رضوی طی دوره آماری 21 ساله (2011-1990) انجام شده است. یافته ها: با توجه به نتایج به دست آمده، دوره آسایش اقلیمی در ایستگاه های مختلف استان در فاصله بین ماه های مه تا سپتامبر قرار دارد.  هم­چنین نتایج نشان داد بیشتر نقاط استان در فاصله بین ماه های دسامبر، ژانویه و فوریه در وضعیت سرد قرار دارند و برای گردش­گری مناسب نیستند. نتایج نقشه های پراکندگی شاخص میسنارد (ET)نشان می دهد که شاخص اقلیم آسایش جهت توسعه توریسم استان، بیشتر در مرکز و شمال استان قرار می گیرد و دوره مناسب در این قسمت ها از بقیه مناطق استان طولانی­تر است. نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده از این تحقیق مشخص شد که ماه های ژانویه، فوریه، دسامبر و مارس (اسفند) به دلیل سرما و بارش در استان به طور کلی برای حضور گردش­گر مناسب نیست، مخصوصا نواحی شمالی استان به علت وجود پر فشار سیبری شرایط نامناسب تری دارند. ماه های سپتامبر(شهریور)، اوت(مرداد)، ژوئن(خرداد) و مه (اردیبهشت ) به ترتیب از نظر اقلیمی بهترین زمان جهت گردش­گری می باشد. هم­چنین نتایج این تحقیق نشان داد ایستگاه های نیشابور و تربت حیدریه دارای بیشترین زمان مطلوب و سبزوار دارای کمترین زمان مطلوب برای گردش­گری است.  [1]- Effective temperature